“Hier wil ik wonen!” Bijna huppelend door de straten van Vauvenargues herhaal ik deze zin meerdere malen tegen medestudente Karin waarmee ik vandaag door het piepkleine Vauvenargues loop. Het dorp is uitgestorven, op enkele oude opa’s en oma’s na. En toch wil ik, 24 jaar oud, hier wonen. Echt waar.
Dat zeg ik natuurlijk niet zomaar: het dorp ademt rust uit, vrede, natuur. Een typisch Provençaals gevoel overvalt me hier. Vauvenargues ligt op steenworp afstand van Aix-en-Provence, de bus rijdt er 15 minuten over. Ook dat is een reden om hier te willen wonen: rust, maar zo dicht bij de stad! Maar misschien wel de belangrijkste reden: de natuur is hier prachtig. Het dorp biedt een weids uitzicht op de Montagne Sainte-Victoire, 1010 meter hoog. Wie de tocht over de Montagne Sainte-Victoire loopt, komt uiteindelijk uit in Vauvenargues.
Het dorp is mooi in haar eenvoud: een smalle straat leid je van het begin van het dorp naar het einde, steeds met aan de rechterkant zicht op de Sainte-Victoire. Aan de linkerkant af en toe een klein restaurantje. Of dat ene supermarktje in de kelder. Het dorp telt één lange straat, aan het einde houdt het op. Je bereikt een veld, een stuk bebossing waar je heerlijk kunt picknicken. Met een flesje rosé erbij, zoals de Fransen dat doen. Vauvenargues steelt hiermee mijn hart.
Maar er is meer. Vauvenargues staat in de regio bekend om één ding: de welbekende Picasso. Tijdens je ‘wandeling’ door de straat van Vauvenargues valt naast de berg Sainte-Victoire nog een element op: het Château van Vauvenargues. Dit chateau werd in september 1958 eigendom van de Spaanse kunstenaar Pablo Picasso. Tot 1962 bezette hij dit kasteel, waarna hij verhuisde naar Mougins. Nog steeds is het kasteel eigendom van de familie Picasso. Pablo en zijn vrouw liggen hier begraven.
Zo. Wanneer gaan jullie op visite bij Picasso?
heel leuk