Op een terras ergens in Nederland in de zon…

Enigszins verbaasd kijk ik op als een goede vriend, die ik pas een paar maanden terug leerde kennen, me vertelt hoe leuk de stad Toulon is. Toulon? Daar reed ik voorbij als ik de kustroute reed tussen Marseille en Nice. Altijd op weg naar één van die twee plekken. Of ik bezocht St. Tropez, zo’n zeventig kilometer oostelijker aan zee. Maar Toulon? Nee, dat nooit. Ergens kleefde aan mij het idee dat deze stad zo interessant niet was. Een havenstad, wist ik. En bij havensteden denk ik aan industrie, afzichtelijke schepen, een grauwe binnenstad. Maar als ik daar met die goede vriend op het terras zit en hij me erover vertelt, weet ik: ik wil het zien. Met eigen ogen. Hij belooft me alvast: Toulon is fantastisch. 

Twee dagen later heb ik mijn ticket geboekt. Enigszins spontaan, zonder veel research, maar gewoonweg omdat mijn nieuwsgierig gewekt is. Amper twee weken later stap ik het vliegtuig in, nog altijd met een lichte twijfel of deze trip me zal brengen wat ik hoop. Niemand vertelde me eerder dat Toulon leuk is. Als het over de Côte d’Azur gaat, gaat het over Nice en Marseille. En oh ja, ook nog over Cannes en St. Tropez. Maar niet gauw over Toulon. Dat deze Zuid-Franse stad dan ook niet is ingespeeld op het toerisme, blijkt wel uit het vervoer van en naar de luchthaven, gelegen in het naastgelegen badplaatsje Hyères . Bussen rijden sporadisch van en naar Toulon, slechts een keer of zes per dag. En dus ben ik genoodzaakt een taxi te nemen als mijn avondvlucht twee uur vertraagd is en daarmee de laatste bus naar Toulon al vertrokken. Zestig euro armer kom ik om half elf ‘s avonds aan. Maakt ook niet meer uit, ik ben in de Provence, de geur van Frankrijk lonkt. Ik heb er zin in!

De charme van Toulon

Opgewekt word ik de volgende dag wakker, benieuwd wat Toulon voor me in petto heeft. Ik besluit die eerste dag lekker ‘thuis’ in Toulon te blijven en de stad te ontdekken. Nog altijd geen idee hoe groot het eigenlijk is, waar wat ligt, hoe de bussen hier werken… Ik zie het wel. Vanuit mijn lieflijke adresje vlakbij het Gare SNCF van Toulon wandel ik in de richting van de haven. Daar moet vast een en ander te zien zijn, denk ik. En zo niet, is er altijd nog de Office de Tourisme in dat gebied. Al snel beland ik op een groot, kleurrijk plein. Kleurrijke huisjes eromheen, terrasjes uitgestald maar nog leeg zo vroeg in de ochtend. Het blijkt het Place … in het oude centrum van Toulon. Vanaf hier struin ik de sfeervolle straatjes met oude gekleurde woningen af, totdat ik bij de haven aanbeland. De vele winkeltjes en terrasjes met zicht op de dobberende bootjes verschijnen op mijn netvlies. 

Verscholen baaitjes langs het Sentier Littoral van Toulon

Het fijne aan Toulon ontdekte ik gisteren al: die glinsterende azuurkust waaraan de stad ligt. Toulon zelf heeft een paar prachtige stranden, verzameld onder de naam Plages de Mourillon. Heerlijke stranden, uitgestrekt en met prachtig helderblauw water. Via mijn Airbnb-host hoorde ik echter dat er ook tal van verscholen baaitjes langs de kust van Toulon liggen. Hij raadde me aan het Sentier Littoral te lopen, oftewel het kustpad. Jean-Pascal reikte me gisteren een boekje aan me waarin het gehele Sentier Littoral staat beschreven. Vandaag besluit ik mijn nieuwsgierigheid te volgen.

De stadsbus brengt me naar Mourrillon, het stadsstrand van Toulon, vanwaar ik mijn wandeling vandaag begin. Wanneer ik de surfschool van Toulon, inclusief tal van jonge surfgasten, gepasseerd ben zie ik weer het beeld dat ik van dergelijke kusttochten heb: het pad gaat direct via stenen traptreden omhoog, pal langs de azuurblauwe zee en ver verwijderd van alle voorzieningen van de stad. Hier wordt een beetje natuurliefhebber uitermate gelukkig van… Weer wat meters verderop zie ik een pad dat via een trap naar beneden leidt, naar de zee. Ik besluit de stenen natuurtrap te volgen. Dan doemt een strandje op, zonder mensen. Heel even overvalt me een Expeditie Robinson-gevoel. Alleen ik, op dit strand, terwijl het water tegen de rotsen klotst. Ik besluit neer te ploffen. Hoewel mijn eindbestemming nog zo’n die kwartier lopen is, vind ik dat ik van bijzondere plekken als deze best een tussenstop mag maken. Mijn kleren trek ik uit en gewapend met bikini duik ik de koude zee in. Ik geniet. Niemand die naar me kijkt, niemand die met me praat of geluid maakt. Het enige geluid dat ik hoor is het ruisen van de zee. En dat in een stad van redelijk formaat als Toulon. Ik laat de zon op mijn lichaam schijnen terwijl ik in het water dobber en met een tevreden glimlach op mijn gezicht naar de vissen om me heen staar.

Zoals gepland kom ik een kleine drie kwartier later aan bij Anse Méjean: een lieflijke vissersdorp dat bestaat uit kleurrijke, kleine huisjes pal aan zee. Piepklein en smal. Ik probeer me een voorstelling te maken van hoe het er hier aan toegaat in het hoogseizoen, maar kan het me lastig indenken. Op dit moment, half mei, is het nog rustig in het vissersdorp. Maar zelfs als het rustig is, is het enige terrasje dat er is al aardig gevuld. Ik wenk de ober en met een brede glimlach komt hij me tegemoet. “Madame! Ca va?” Ietwat verbaasd kijk ik hem aan. Het lijkt kenmerkend voor Toulon en omgeving: de oprechte interesse van mensen. De relaxte vibe, alles behalve arrogantie. Ik zeg hem dat het goed met me gaat, maar dat het nog beter gaat als hij me helpt aan een koud biertje. Hij lacht. Vijf minuten later nip ik van een koud biertje terwijl ik uitkijk op dobberende bootjes pal voor me. Een gevoel van rust overvalt me. Bij Anse Méjean heb ik het idee ver weg van de stad te zijn, terwijl het centrum van Toulon praktisch gezien om de hoek ligt. De bus brengt me die middag in een kleine twintig minuten via de kust terug naar mijn logeeradres van Toulon. Met mijn lichaam rozig van zeebriesjes kruip ik die avond voldaan in bed. Toulon is fantastisch…

Mijn tips voor Toulon in een notendop:

• Slenter door het oude centrum van Toulon (en vergeet de haven niet!)
• Ontspan aan de stranden van Le Mourillon
• Slenter door de Rue Lamalgue, vol met gezellige speciaalzaakjes op weg naar het strand
• Loop het Sentier Littoral naar Anse Méjean
• Neem de kabelbaan naar Mont Faron, vanwaar je prachtig uitzicht op de stad hebt
• Pak de boot naar het idyllische eiland Île de Porquerolles, met witte stranden en azuurblauw water
• Zin in een uitstapje? Pak de bus naar het mondaine badplaatsje Sanary-sur-Mer

 

A bientôt!