Tussen lavendel en zonnebloemen…

Zonnebloemen, lavendelvelden, de mooiste dorpen en een azuurblauwe kust… De Provence is niet voor niets één van mijn favoriete regio’s van Frankrijk! In juli was ik er weer een week. Reis je even met me mee? 

Het is half acht ‘s ochtends als mijn ogen zich op de automatische piloot openen. Ineens weet ik het weer: ik lig in een Frans bed. In de Provence. De hitte valt als een warme deken over me heen. Ineens weet ik ook weer: toen mijn reisgenoot en ik hier gisteren aankwamen om half twaalf ‘s avonds, stond er nog steeds dertig graden op de teller. Canicule. Een woord dat ik voorheen niet kende, maar vanaf nu wel. Hittegolf, een term die in Frankrijk pas wordt ingezet vanaf zo´n veertig graden. Want hier, in de Provence, is men wel een beetje warmte gewend. Maar de 44 graden die de teller gisterenmiddag aantikte, blijkt ook voor de locals hier een extreme situatie.

Het uitzicht vanuit mijn kamer lonkt. Provençaalse heuvels, met in de verte zicht op de stad Saint-Maximin-La-Sainte-Baume. Op de achtergrond torent de berg la Sainte-Baume boven alles uit. Ik zie mezelf in gedachten al rijden en lopen, daar bovenop dat gevaarte…

We logeren deze week in het dorpje Seillans Source d’Argens, een kwartiertje van Saint-Maximin verwijderd. Bij het lieflijke plekje La Belle Amie; een typisch Provençaalse woning, met klein zwembadje met zicht op de heuvels. Het ontbijt is eveneens inclusief dit magische uitzicht. Het geluid van de vogels is het enige dat we horen als we ons stokbrood besmeren met jam. Waar mijn reisgenoot en ik normaal gesproken kiezen voor avontuurlijke vakanties (trektochten in de bergen, roadtrips…) doen we het dit keer helemaal anders. Een vakantie waarbij we niets moeten en vooral mogen ontspannen. In het nu zijn. Of althans, dat gaan we proberen… Want voor reizigers in hart en nieren, blijkt niets doen een uitdaging.

Provençaalse markt in Cotignac

Ondanks ons voornemen om vooral niet teveel te doen deze vakantie, borrelt het bij ons beide al snel weer. Zoveel moois in de omgeving, dat kunnen we niet links laten liggen… En dus zijn verschillende plannen al weer snel gemaakt. Een bezoek aan het stadje Cotignac bijvoorbeeld, op dinsdag, marktdag. Via stille wegen met aan weerszijden constant prachtige wijngaarden, rijden we in een kleine drie kwartier naar dit stadje. De laatste kilometers doemen er enorme wijnhuizen op aan beide kanten van de weg. De oprijlanen zijn imposant te noemen. Haast koninklijk. We besluiten er op de terugweg vanmiddag bij één te stoppen voor een proeverij.

Het entree van Cotignac doet me kriebels in mijn buik bezorgen. Als je het hebt over Provençaalse stadjes… Ja, dan is dit wat er in je hoofd oppopt. Kleurrijke huisjes, overal. Winkeltjes. Terrasjes. Bomen die voor een aangename schaduw zorgen. En vandaag een uitgebreide markt. Tussen tassen, babykleertjes, Provençaalse tafelkleden en sterk geurende kruiden lopen we van kraampje naar kraampje. Na een uur slenteren belanden we op een prachtig plein, waar terrasjes onder de schaduw van een prachtige, dikke boom zijn geplaatst. Mijn ogen zoeken alle kanten van het plein. De stilte is bijna voelbaar, terwijl een paar meter verderop mensen heerlijk zitten te lunchen. Cotignac is prachtig…

De watervallen van Sillans-la-Cascade en Barjols

“Ik laat jullie iets prachtigs zien!” Enthousiast begroet de eigenaresse van onze b&b ons de volgende morgen. Ze is verzot op de regio waarin ze woont. Als je het haar vraagt, is de Var de mooiste plek ter wereld. En ze laat ons graag zien waarom. Onze huurauto brengt ons allereerst naar Barjols, waar ze ons wijst waar we heen moeten: naar de Vallée des Carmes, net buiten het stadje. Hier lopen we via rotsachtige trappen naar beneden. Daar wacht ons, zoals ze voorspelde, inderdaad een plaatje. Het is even alsof we ons in het sprookjesbos van de Efteling bevinden. In de Droomvlucht. Maar dan zonder karretje…

Niet alleen in Barjols ligt zo’n mooie, groene waterval. De bekendere variant bevindt zich in Sillans-la-Cascade. Een tochtje in de hitte leidt ons uiteindelijk naar een bebost wandelpad, en uiteindelijk naar het eindpunt: de waterval van Sillans. De kleur groen is hier op z’n zachts gezegd bijzonder te noemen. Haast onecht… Het water lonkt, zeker in deze hitte. Helaas is het niet toegestaan in de waterval te zwemmen, maar het aanzicht alleen al is een bezoekje waard.

De mooiste lavendelvelden in Valensole

Wie in de zomermaanden naar de Provence afreist, mag eigenlijk niet vertrekken zonder een bezoekje aan de paarse lavendelvelden. Een gesprekje met wat locals leert me dat de mooiste lavendelvelden zich in Valensole bevinden, een klein uurtje rijden van onze bestemming. We besluiten een roadtripje te maken. Al snel verandert het landschap onderweg. Van wijngaarden naar zonnebloemvelden. Lieflijke dorpen doemen voor ons op, of we doorkruisen ze. Op de terrassen van die dorpen zitten oude opa’s aan een glaasje. Wijn of Ricard. We genieten al van de weg ernaartoe…

Eenmaal bijna in Valensole aanbeland, doemen de eerste lavendelvelden op. Een bijzonder aanzicht, zóveel paars, zoveel pracht… Toch besluiten we nog even door te rijden naar het plateau van Valensole, wat nog mooier moet zijn. De locals hebben niet gelogen: in net na Valensole zijn de lavendelvelden oogstrelend… Op de achtergrond de bergen van de noordelijkere Provence. Verder vooral een weids uitzicht met paars zoveel ik het niet eerder zag.

Terug naar de kust… Les Calanques!

Als afsluiter van deze vakantie, die om pure ontspanning draait, besluiten we onze laatste dagen aan de kust van de Provence door te brengen, in het dorpje Ceyreste. Een paar jaar eerder al bezocht ik de Calanques van Marseille en Cassis en ik kan je vertellen: deze kuststrook heeft indruk op me gemaakt. Ik werd verliefd, opslag. De Calanques zijn rotsformaties die recht uit zee komen, uit die azuurblauwe zee. Een genot om naar te kijken.

Onze rit van Sainte-Maximin-la-Sainte-Baume naar Ceyreste gaat over de berg La Sainte-Baume. Een indrukwekkende autorit, dwars door een Provençaals berglandschap. Ongerepte natuur, met amper tegenliggers onderweg. We genieten alweer intens van waar we ons bevinden, terwijl Franse chansons uit de autospeakers klinken. Het eerste dorp aan het einde van de vallei is Gemenos, ook weer oogstrelend. Tegelijkertijd voelt het gek om na een uur rijden door stilte weer in een levendig stukje Provence te komen. Maar daar wennen we snel aan; eenmaal aan de kust wordt de wereld snel drukker. In Ceyreste genieten we van een heerlijk verse lunch.

De volgende dag bezoeken we Cassis: een prachtig lief havenstadje. Via de indrukwekkende Route des Crêtes vanaf La Ciotat rijden we met magisch mooi uitzicht naar Cassis. Onderweg kunnen we niet anders dan een paar keer stoppen en genieten van de magisch mooie vergezichten. Eenmaal in Cassis kan ik niet anders dan me intens gelukkig voelen. De vele kleine winkeltjes hebben fantastisch leuke souvenirs in hun assortiment. Ik koop nog gauw wat leuke dingen voor thuis, om vervolgens op een Frans terras neer te ploffen. Die middag nemen we de boot die ons langs de acht Calanques van Cassis en Marseille vaart. Terwijl de wind door mijn haren waait, overvalt me een gevoel van intens geluk. Dat ik hier mag zijn, op deze fantastisch mooie plek… Ik voel me dankbaar, om de schoonheid van Frankrijk, om mijn liefde voor dit land, wat ik van mijn ouders mocht erven. Ja, ik ben gelukkig. Hier, op deze plek. Provence, dank voor weer fantastische herinneringen.

Pssst… ook met de huurauto door de Provence?

De website van EasyTerra is een onafhankelijke prijsvergelijker die de prijzen van grote autoverhuurbedrijven voor je vergelijkt en de beste deals voor je zoekt in Frankrijk. Een tip voor als je op zoek bent naar een passende huurauto in Frankrijk!

A bientôt!