Sisteron: het ruige noorden van de Provence

Besneeuwde bergtoppen doen me een kreet van vreugde slaan. Wauw, dit was ik niet gewend! De Provence kent vele gezichten en in de bus van Aix-en-Provence naar Sisteron, dat een stuk noordelijker ligt, wordt dat weer al te gauw duidelijk. Landschappen veranderen onderweg, ook al is het slechts een kleine anderhalf uur rijden.

Sisteron stond al enige tijd op mijn verlanglijstje, hoewel ik eigenlijk niet echt wist wat ik kon verwachten. Een heel duidelijk beeld van de stad had ik niet, maar ik sta altijd open voor verrassingen. Niet teveel verwachten, dan is al het leuke mooi meegenomen. Uiteindelijk ging ik er naartoe omdat ik een afspraak had staan met Jan en Marijke, die een paar kilometer verderop in een dorpje wonen. ‘Laat mij eerst maar even een paar uur in Sisteron rondstruinen, voordat je me hier oppikt’, zei ik tegen Jan. Zo gezegd, zo gedaan.

 

Les montagnes et la silence

 

Ik weet niet hoe het er hier in de zomermaanden aan toe gaat, maar op moment van mijn bezoek in april heerst er doodse stilte. Op het geluid van marktlieden – het zijn er niet veel – en af en toe de kerkklokken na. Geen vervelende stilte overigens, de natuur zegt hier namelijk al genoeg. Geluiden zijn niet nodig. Laat de vogels hun lied zingen, kijk om je heen, van de bergen naar de lieflijke straatjes waar je doorheen loopt.

Mijn eigenzinnige voorkeur

Sisteron is geen grote, maar wel een hele mooi stad. Het ligt aan het water, de rivier Durance om precies te zijn, en bestaat uit twee delen verspreid over de twee verschillende kanten van de rivier. Je moet dus een brug over om aan de andere kant van de stad te komen, en laat dat nu net een prachtig stukje zijn. Met aan de overkant van de brug La Beaume: een enorme rots.

Maar waar Sisteron nog meer om bekend staat, is de citadelle die boven de stad uittorent. Deze werd gebruikt tegen de troepen van Napoleon en is grotendeels bewaard gebleven. Voor mij was de citadelle niet het mooiste van de stad, zoals ik ook de Eiffeltoren niet het mooiste van Parijs vind. Noem me eigenzinnig, geef het een naam. Mooier vond ik de atmosfeer, de oude binnenstad die als doolhof bestaan uit donkere, smalle stegen. Misschien liep ik vijf keer door hetzelfde straatje, ik weet het niet eens. Ondanks de stilte vond ik dit heerlijk. En dan ineens – uit het niets – uitkomen op een pleintje met een kleine markt en wat boulangeries.

Tijd voor actie!

Een poos later ontdek ik nog een reden waarom ik het zo fijn vind om hier te zijn: de natuur is écht dichtbij. Vanuit Sisteron kun je heerlijk wandelen, maar ook klimmen, voor de liefhebbers. Het is mogelijk om de rots te beklimmen, waarbij je schitterende natuur passeert. De Durance ligt er vredig bij, maar ook de bomen lijken ineens mooier dan normaal. En die besneeuwde bergtoppen… Tja, moet ik daar nog over uitweiden? Ik vind het schitterend, ben dol op bergen. Mocht je een wat simpelere actie willen ondernemen, dan kun je ook vanuit het andere deel in Sisteron een ‘boswandeling’ naar boven lopen. Gewoon vanuit de stad, hoe heerlijk is dat?

À bientôt, Sisteron!