‘Roos!’ ‘Ja, wat?’ ‘ICI!’ Eh… Mijn Zwisterse reisgenoot en tevens medestudente op de Franse talencursus die we volgen in Aix-en-Provence heeft soms van die uitspattingen. Dat kan ik hier best zeggen, ze kan het toch niet lezen want ze spreekt geen Nederlands. En ach, al leest ze het… Het maakt haar leuk, zo leuk. ‘Zullen we hier niet gewoon een nachtje slapen?’, vraagt ze me dan.
Hier? Slápen?
Drie salto’s lijkt mijn maag te maken. Hallo, hier? Slapen? Op het strand? Ik heb niet eens slaapspullen bij me. Geen tandenborstel, geen avondeten, geen pyjama. Oh, en ook geen tent, trouwens. Slaapzak? Welnee. Eh… ‘Ja, oké’, weet ik uit te brengen. Na een paar seconden van verbijstering beginnen er vlinders door mijn buik te fladderen, zomaar ineens. Een stoute meisjesdroom is het eigenlijk al jaren van me: wildkamperen. En nu, nu roept mijn reisvriendin het naar me. Hoe gaaf is dat, hoe jaloers zal reizend Nederland op me zijn!
En dat hier, op deze plek. Een verlaten strandje in de Calanques van Marseille. Niemand zal ons hier vinden, we zullen heus niet beboet worden. Het kan. Heus. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Van de zenuwen, want eigenlijk zien we het wel zitten. Allebei. Even praktiseren: wat missen we nou écht? We hebben redelijk wat te eten meegenomen voor de lange wandeltocht. Als we die toch niet afmaken kunnen we daar wel op teren deze dag en avond… En ach, zonder eten kan een mens wel even. Zonder tent moet ook wel lukken op het piepkleine stukje zandstrand waar we op staan. Ja, gewoon onder de sterrenhemel. Kan het beter? Shit. We hebben helemaal geen warme kleding bij ons. Shit, shit, shit.
Twee kinderen, één stoute tienerdroom
Daar gaat mijn vlaag van opwinding. Dit gaat niet. Op dit moment is het warm, erg warm zelfs. Een graad of 28 gok ik. Maar het koelt hier zoveel meer af dan in ons Nederland. Zeker zo aan zee… Nee. Karin en ik kijken elkaar aan. Weer schieten we in de lach, maar dit keer komen er ook eindelijk wat fatsoenlijke Franse woorden uit onze monden. Twee kinderen met een stoute tienerdroom, zo voelen we ons allebei. Maar vandaag, zonder warme kleding, gaat deze droom geen waarheid worden. Helaas. Over drie dagen, zo besluiten we die dag, gaan we bovenop een berg wildkamperen.
Stout als we zijn. We deden het nog ook.
A bientôt!
Wat een schitterende plek! Kan me voorstellen dat het aanlokkelijk is om daar te blijven slapen. Jammer dat het toch niet gebeurd is 😉
Ik wil stiekem gewoon binnenkort eens terug om het wél te doen.
Wat mooi Roos! En jullie hebben het goedgemaakt met die overnachting op de berg 🙂 De volgende keer gewoon wat thermo ondergoed en een sarong of dikke sjaal meenemen 😉
Ja, exact! Voortaan bij iedere wandeling gewoon dikke kleding mee, you never knoooow…
Wat een mooie plek. Je verwacht toch niet dat je dit zo dicht bij huis kunt aantreffen, het lijkt wel een tropische plek. Mooi!
Echt he, het is er zo prachtig! En gewoon in Frankrijk dus 😉
Haha, ik vond dit dus erg grappig om te lezen! Ik heb bij St. Crepin ooit wild gekampeerd, maar dan met een heel zomerkamp. Van bovenop de berg keken we neer op het vuurwerk van 14 Juillet. Magisch. Zo’n spontane actie moet er ook nog maar eens van komen.
Oh, wat gaaf! En dat op 14 juli, ik ben jaloers.
Wauuuuuw, dat ziet er echt fantastisch uit!!
Hihi, merci!
Haha, heerlijk verhaal!
Wat een onwijs gave plek zeg, daar zou ik ook wel willen overnachten! Al zou ik er denk ik niet echt willen slapen, het is gewoon té mooi 🙂
Ja, gewoon de hele nacht wakker blijven. Beste oplossing 😉
ahh wat een prachtige plek, heel tof!