Mijn moeder overhoort me al jaren en als braaf meisje weet ik inmiddels wat de vijf kazen van de Auvergne zijn. Voor wie mij niet gelooft: Salers, Cantal, Bleu d’Auvergne, Saint-Nectaire en Fourme d’Ambert. Zo. Mooi wel dat ik oplet.
Datzelfde rijtje spookt jaren later door mijn hoofd wanneer ik over de heuvels van de Auvergne rijd. De eenzaamheid van de natuur omarmt me. Machtig mooie natuur waarin ik me nietig voel. Achter in de auto kijk ik door het raampje mijn ogen uit. Glooiende heuvels, oneindig groen. Koeien die grazen en hier het goede leven hebben. Ik voel ze bijna gelukkig zijn. Net als de marmotten die zich zo nu en dan laten zien vanachter een steen, bijna met een glimlach op hun kop. Ik voel me gelukkig onderweg naar de kaasboerderij. De reis alleen al is een feest.
‘De vijf kazen van de Auvergne? Pas de probleme’
De kaasboerderij naast het dorpje Albepierre Bredons is mijn volgende bestemming. Geen vervelende plek voor iemand die al jaren een rijtje uit haar hoofd diende te leren. Eindelijk komt deze kennis van pas. Ik kan praten met de boerin des huizes, op niveau. Of nou ja… Hoe de kaas tot stand komt, hoe de dieren gemolken worden… Eigenlijk heb ik geen idee. Ik ken alleen de namen van de kazen. Gelukkig vindt ze dat al mooi.
Nathalie, de boerin, neemt me mee de stal in, waar kleine kalfjes me welkom heten met een luid boe-geroep. Ik lach, zwaai en aai. Zij moeten over een tijd het grote werk verrichten, dat nu nog door vader en moeder wordt gedaan, enkele meters verderop. Voor ik het goed en wel doorheb worden deze reusachtige beesten vanuit de wei naar de werkplek geleid. Ze stiefelen achter elkaar aan. Op het gemakje. Hé, wat wil je, met zo’n lichaam.
Voor mijn ogen worden koeien gemolken. Dan die vraag: of ik het zelf even wil proberen. Op eigen risico overigens. “Best kans dat je een paar minuten later compleet onder de poep zit”, waarschuwt de boerin des huizes. Ach, kleinigheidje. Ik doe mijn ding, maar dat blijkt weinig succesvol. Ik probeer, er valt een flauw straaltje wit in het bakje. Kun je nog zo hard oefenen op de namen van de vijf kazen van de Auvergne, dit kan ik vooral niet, zo blijkt. Ieder zijn vak, zo leer ik maar weer tijdens mijn rondreis door de Auvergne. Laat mij maar proeven in plaats van melken…
Met dank aan Auvergne Toerisme. Ook benieuwd naar de kaasboerderij? Deze is te vinden op het adres Grange de la Haute Vallée Pignou 15300-Albepierre-Bredons.
Wat een prachtige foto’s! <3 (stiekem benieuwd met welke lens deze geschoten zijn?) En kan me vaag herinneren in een vaag verleden ook eens aan zo'n poging tot koeien melken gedaan. Een kunst op zich inderdaad!
Thanks! <3 Geschoten met een Canon 16-35 mm F/4 op een Canon 5d Mark II (full frame). De lens heb ik nu een jaar, de body sinds begin juni. Voorheen gebruikte ik de lens op een crop camera, nu full frame. Nu nog meer groothoek, zo blij mee!