Een Franse terugblik op 2015

Bonjour eh… au revoir 2015. Ben je alweer zover? Niet te geloven. Ook dit jaar is weer omgevlogen als een Ferrari op de baan van Monaco. Snel, veel te snel.

Maar dat is eigenlijk alleen maar een goed teken. Want dat de tijd zo snel gaat, betekent over het algemeen dat je veel (leuke) dingen doet. En dat kan ik beamen. Het was weer een jaar vol prikkels, nieuwe ontdekkingen, nieuwe werkervaringen en bovenal mooie reizen. Dat laatste is iets wat mij op de been houd in welke situatie dan ook. Reizen, in Frankrijk zijn… Het geeft frisse inspiratie en energie. Benieuwd naar de reizen die ik afgelopen jaar maakte?

 

Grenoble, de Vercors & Chartreuse

 

Voor het eerst in mijn leven trok ik naar de sneeuw. Helemaal alleen, tout seul. Een citytrip naar Grenoble stond op de planning, in combinatie met een bezoek aan de natuurparken Vercors en Chartreuse, die om de stad heen liggen. Grenoble stal mijn hart. De gemoedelijke sfeer, de bergen die 360 graden om de stad heen liggen, de ontelbare cafeetjes en de lieve mensen. Ik ben geen stadsmens, maar voelde me in Grenoble direct op mijn gemak. Fijn! De trip combineerde ik met een bezoek aan de Chartreuse, waar ik de gelijknamige likeur leerde kennen. Ik ging sneeuwschoenwandelen, maakte een razendsnelle rit op de sneeuwscooter. Ik genoot intens van besneeuwde dorpjes in de Franse Alpen. De eerste, maar zeker niet de laatste keer dat ik een reis naar de sneeuw maakte.

 

Côte d’Azur: Nice & Train des Merveilles

 

Vanuit Grenoble trok ik met de bus naar de Côte d’Azur, Nice om precies te zijn. Een busrit van zes uur, over bergweggetjes, van sneeuw naar zon. Heavy, maar tegelijkertijd een geweldige ervaring. Nice ken ik als mijn broekzak, maar ik moest terug naar de streek omdat ik een boek aan het schrijven was over de Côte en ik nog wat verhalen te halen had. Dat gebeurde. Ik bracht weer wat tijd door in mijn geliefde Nice, maar sliep ook enkele dagen in een villa in Vence. Daarna was het tijd voor een van de meest bijzondere reismomenten uit mijn leven: de Train des Merveilles, van Nice naar het hoger gelegen Tende, waar het nationale park Mercantour begint. De treinreis was machtig mooi, omdat deze rijdt door kloven van bergen en langs de mooiste bergdorpjes. Mijn uitvalsbasis werd het sprookjesachtige dorp Saorge. Ik sprak met de liefste Franse mensen, genoot van het eenvoudige en het een zijn met natuur. Heel fijn.

 

Cap Gris Nez & Cap Blanc Nez

 

Spontaner dan ooit ontstond het idee om een weekendje naar Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez te gaan, oftewel Les Deux Caps. En dat kan, want het ligt op amper drie uur rijden van Brabant. Heerlijk! Vlakbij het dorpje Escalles, aan de voet van de kapen, logeerden mijn vriendin en ik bij een Fransman. We kletsen honderduit en liepen urenlang over het strand, langs de ruige zee waar we zelfs een zeehond spotten. We reden langs de lieflijkste dorpjes, dronken Franse biertjes en genoten intens van drie dagen in dit prachtige stukje Frankrijk in Nord-pas-de-Calais.

 

Franse Ardennen

 

Nadat een weekendje aan de ene kant van Noord-Frankrijk (Cap Blanc Nez & Cap Gris Nez) zo goed beviel, bedacht ik me dat een weekendje aan de andere kant van Noord-Frankrijk ook goed zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Voor ik het goed en wel doorhad zat ik begin april in de auto op weg naar de Franse Ardennen. Zonder al teveel verwachtingen, ik verras mezelf nogal graag. En dat lukte: de Franse Ardennen heeft me meer dan verrast. Wat een prachtige streek! De natuur, met die meren die uit het niets opdoemen… En de rust. Wauw. Ik waande me hier even een paar keer in Canada. De bossen, het water. Leuke bijkomstigheid: rijden in een oude 2CV, al was het ontiegelijk spannend. Wie het ooit ook heeft gedaan begrijpt vast ik bedoel. Remmen gaat gewoon niet zo snel in die auto’s. Maar hee: weer een bucketlist-item afgestreept!

 

Gorges du Tarn

 

Vaste prik: een keer per jaar een trektocht lopen in Frankrijk. Waar, dat maakt me niet zoveel uit, als het maar gebeurt. En zo geschiedde. In mei van dit jaar trok ik te voet van dorp naar dorp door de Gorges du Tarn. Ik sliep bij de liefste Fransen in verschillende b&b’s en hotelletjes, maakte de meest fantastische boottocht ever bij La Malene en genoot van al het groen dat deze streek rijk is. Prachtig. Op uitnodiging sliep ik in een prachtig chateau en in een viersterrenhotel dat grenst aan de groene rivier. Maar ook in simpele hotelletjes waar de tijd lijkt stil te staan. Ik ontmoette wederom de liefste poezen. En de tijd vloog weer veel te snel voorbij, zoals altijd.

 

Franse Alpen: Valloire & Montgenevre

 

Bezocht ik in januari nog witte dorpjes, in juli zagen de Franse Alpen er compleet anders uit. Beter of niet, dat weet ik niet. De winterse en zomerse Alpen zijn echt appels en peren. In de zomermaanden bezocht ik de dorpen Montgenevre, waar ik via forten de mooiste bergtoppen beklom, en Valloire, waar ik met lama’s naar berghutten wandelde, om boven te dineren en in het donker met een zaklamp op ons hoofd terug te wandelen. Spannend, met al dat geritsel om ons heen. Marmotten enzo. Ook deze reis was memorabel. Ik zag eindelijk met eigen ogen hoe heftig de Col du Galibier moet zijn voor de fietsers. Ik genoot van de beste kazen, maar ook worst, want vlees is echt een dingetjes hier. En ik dronk Genepi, een heuse likeur uit de Franse Alpen. Een bestemming om zeker eens naar terug te keren.

 

Champagne

 

En toen… Geheel onverwacht kwam ik terecht in de Champagne. Eigenlijk stond de Cevennen op de planning, maar een kapotte auto bracht roet in het spel. Met minder dagen over dankzij de reparatie ervan én de angst dat er weer iets zou gebeuren, besloten vriendlief en ik het dichter bij huis te zoeken. De Champagnestreek is zo ver gelukkig niet. Middenin het oogstseizoen kwamen we aan. Dat leek een leuk plan, maar uiteindelijk bleken de Fransen zó druk te zijn, dat er voor achterstallige toeristen als wij eigenlijk geen ruimte was. Steeds weer stonden we voor gesloten deuren. Of voor gestresste Fransen. Jammer, want de streek – en met name de wijncultuur hier – stond al zo lang op mijn wensenlijst. Het liep een beetje in de soep, ondanks dat we heerlijk sliepen in ons wijnhuisje bij een Fransman die wel vreselijk vriendelijk was. En Reims was een hoogtepunt, met name de champagnehuizen van Reims. Prach-tig. Maar toch: de Champagne moet ooit in de herkansing.

 

Vogezen

 

Als je het hebt over verrassingen, dan zeg ik: de Vogezen. Wow. Hier had ik echt maar weinig van verwacht (ja, ik verdiep me vaak niet genoeg voorafgaand aan een reis, omdat ik van verrassingen houd). Ineens werd ik meegezogen in de prachtige, ongerepte natuur en herfstkleuren van deze regio. Ik racete op een mountainbike door de bossen waar ineens de mooiste meren opdoemden. Zag uit het niets een prachtige abdij. Genoot van de kleurrijkste huisjes en picknickte boven op de berg met de beste kazen en wijnen uit de Elzas.

 

Les Landes & Bordeaux

 

Dat ik ooit zoveel foie gras zou eten had ik niet gedacht. In Les Landes en met name het binnenland ervan, is het vaste prik. Eten is hier cultuur, eten is hier meer dan belangrijk. En dus deed ik braaf mee. Ik bezocht het jaarlijkse Fête d’Armagnac, waar het oogstseizoen gevierd wordt onder genot van (veel) Armagnac en andere wijnen. Aan lange tafels met Fransen dronk en at ik vooral veel. Maar ik genoot ook van de mooie kuststrook, waar surfen een way of life is. En ik sloot mijn tripje af in Bordeaux, nog zo’n fijne plek. Het heeft me enorm verrast, maar één dag was eigenlijk te kort om het echt goed te voelen. Goede reden om terug te keren!

 

Wat was jouw mooiste moment van 2015? Bonne année!