Er was eens…
‘Jullie slapen vannacht in het grootste kasteel van Europa, mits je dat niet vervelend vindt.’ Ho, rustig. Wat? ‘Excusez-moi?’ ‘Oui oui, het grootste kasteel van Europa.’ Eh, oké. Dat nemen we dan maar voor lief. Al heb ik wanneer ik dit hoor nog niet echt een beeld bij wat nou het grootste kasteel van Europa is, het klinkt me als Franse muziek in de oren…
Die dag rijden we vele kilometers door het natuurgebied van de Franse Ardennen. Onze eindbestemming? Het lieflijke stadje Sedan, waar dus dat enorme chateau moet staan. Wanneer we Sedan binnenrijden bekijk ik nauwkeurig de verkeersborden. ‘Chateau! Rechtsaf!’ Ik voel kinderlijke blijdschap bij me opborrelen. Ja, dit gaat vast geweldig zijn.
Dag Sinterklaas!
We parkeren de auto op een plek waarvan we denken dat het wel enigszins in de buurt komt van de ingang van het hotel. Helemaal zeker zijn we niet. We zien namelijk enorme muren van dit chateau op ons afkomen, maar waar nu de ingang is… Het grootste kasteel van Europa he, dan is dat even zoeken. Even heb ik het gevoel op visite te gaan bij Sinterklaas en zijn knechten. Die zullen ook zo wonen, ik weet het zeker. Het doet me denken aan de Belgische televisieserie ‘Dag Sinterklaas’, waar ik vroeger trouw naar keek in november en december. Maar nu sta ik er zelf. Het is echt. Dit is echt.
Dat van die ingang, dat hebben we dus verkeerd ingeschat. We lopen rondjes en nog meer rondjes, maar het is niet heel duidelijk hoe we nu bij het hotel komen, dat gevestigd is in dit chateau. Na wat rondvragen aan Fransen lukt het uiteindelijk toch en doemt er een immense ingangspoort voor ons op. Ah ja. Ge-niaal! Een prachtig plein te midden van het chateau is de entree van het hotel.
Het Middeleeuwse sprookje van Sedan
We lopen de warme hal binnen en checken in. Om vervolgens intrek te nemen in onze fijne kamer. Niet heel groot, maar die keuze heb je natuurlijk zelf. Wij nemen genoegen met een relatief kleine kamer, slapen in het grootste kasteel van Europa is op zichzelf al bijzonder genoeg. De gangen van het hotel doen denken aan de Middeleeuwen. Dikke, oude muren. Laag. Ik droom even weg bij dit alles. En dat doe ik nog de hele avond. Het diner is al net zo sfeervol, in die klassieke eetzaal. Ik bestel gerechten waarvan ik niet weet wat het is en geniet van mijn glaasje champagne. Je bent in de streek of je bent het niet… Wat is het geweldig hier, verzucht ik nog een keer in mezelf. Die nacht slaap ik als een roosje. In het grootste kasteel van Europa.
Mooi! Ik zou heel graag nog eens in een echt kasteel willen slapen. En dan het liefst in Frankrijk natuurlijk. Dus stiekem wel een beetje jaloers op dit avontuur ;)!
Superrrrrrcool!
Wow wat gaaf dat je daar hebt mogen slapen!
Je hebt het niet slecht getroffen als je daar mag overnachten Roos 🙂 Wat een bijzondere ervaring!