Het is zomaar een zonnige vrijdagmiddag, ik zit op ‘mijn’ terrasje op de camping wanneer er twee leuke Nederlanders op me afstappen. Een stel uit Breda, zomaar een leuk gesprek wordt aangeknoopt. De twee komen al jaren op deze camping in Mérindol.
Niet omdat ze deze regio zo stom vinden, natuurlijk niet. Nee, ze hóuden van de streek, van Mérindol en van de camping. Ik hoop stiekem dat ze dit lezen, want wat was het leuk om ze te ontmoeten.
Mérindol: ondergesneeuwd door beroemdheden
De streek Luberon in de Provence dankt haar schoonheid grotendeels aan de dorpen die het rijk is. De prachtige, kleine, opgehoopte dorpjes. Van grote afstand al te zien. Beschreven in de prachtige, beeldende boeken van Engelsman Peter Mayle, A Year in Provence. Mérindol behoort dan misschien niet tot dé beroemde dorpen als Bonnieux, Lacoste of Gordes, maar is zeker zo schattig. Kleine straatjes, een prachtig wijnwinkeltje, zelfs een supermarktje. Kleiner dan klein, dat wel. De camping waar ik, en ook het stel uit Breda, verblijf ligt in principe op loopafstand van het dorpje. Je bent dan wel een minuut of twintig onderweg, maar a la. Heerlijk vind ik het, om langs Provençaalse wegen te wandelen en de wandeling te eindigen in dit lieflijke dorp. Even uitblazen onder de Franse zon. Tijd voor een koude rosé.
Vanuit Mérindol kun je naar boven wandelen waar een schitterend cimetiere – oftewel Franse begraafplaats – te zien is. Je bevindt je op dat moment al lekker tussen berglandschappen en kunt hier prachtige kleine stukken lopen en je even wanen in het ‘zachte’ Frankrijk. Kijk om je heen, geniet, adem de frisse zuurstof in. Magnifique. Op de terugweg eet ik in Mérindol een heerlijke pasta, want restaurantjes kennen ze hier wel. Een piepklein dorp, maar toch zo’n zes eetgelegenheden? Oui oui! Om vervolgens met de prachtigste zonsondergang terug te keren naar de camping. Zie je die zonsondergang, zie je die kleuren? J’aime la vie… Nog even op de koffie, ik bedoel wijn, bij mijn Bredase vrienden, en dan lekker snaveltjes toe. Bonne nuit…
Bon voyage!
wat een heerlijk sfeertje hebben deze Provencaalse dorpjes!
Helemaal eens!
Wat een heerlijke sfeer. Wat is het toch fijn om even weg te dromen bij dit soort fots en verhalen. Juist niet erg dat je 20 minuten verwijderd bent van het dorp. Vakantie is voor rust, fijne wandelingen en gewoon relaxt aan doen toch ;-)? Dus geen haast om ergens te komen.
Helemaal waar! Hoe fijn is het toch, om zonder haast van plek naar plek te kunnen gaan…
Ik was even helemaal weggedroomd door dit stukje en de mooie foto’s. Prachtig!
Oh, zo fijn om te horen!
Klinkt perfect <3
Is het ook bijna wel eigenlijk, hihi.
Als ik dit lees… Wil. Ik. Ook!
Ik krijg er helemaal het gevoel van rust en perfectie bij. De enige andere keer dat ik dat had was in Italië!
JA, in Italië heb je ook zulk soort dorpjes! Heer-lijk! Even in de zen-modus 😉