Roadtrippen in Noord-Frankrijk: oui oui! -

‘Joehoeeee, zie je dat!’
‘Wat dan?’
‘Hallo, deze weg! Dit landschap! Bonjou-our la France!’
‘Jeetje, nou, je hebt gelijk. Ik zat me net nog te vergapen aan de snelweg. Ineens zijn we hier. In het walhalla der Pas-de-Calais!’

Als gillende keukenmeiden echt bestaan… Dan stonden ze dat weekend in maart niet in de keuken, maar zaten ze in de auto. Naast elkaar. Met het nodige enthousiasme. En geef ons eens ongelijk: roadtrippen in Nord-pas-de-Calais is vreselijk gaaf en doet denken aan vakanties in IJsland. Zelfs al heb je deze nooit gemaakt. Roadtrippen langs de dorpen en de kapen tussen Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez is gewoon heel tof.

Ietwat verdwaasd kijk ik om me heen. Twee uur lang reden we op de snelweg, aan het einde van de rit zelfs nog even door het industriële stadje Calais, en nu rijd ik hier. Over heuvels, door prachtige weidse natuur. Hoewel het voor eind maart vreselijk koud is hier, heb ik het gevoel dat er een deken van warmte over me heen glijd. Een deken van voldoening, van blijdschap. Dit. Is. Zo. Mooi.

We vervolgen het natuurweggetje waarop we rijden in de richting van de eerste kaap die we bezoeken: Cap Blanc Nez. Een machtig uitzicht over de ruige zee die hier zijn bewegingen laat zien. Wauw, magnifique. Even denk ik terug aan de geschiedenis die zich hier afspeelde. Oorlogsstrijders hebben hier voor hun leven gevreesd in de Tweede Wereldoorlog. Het klopt niet, enerzijds. Zo vredig hier. Anderzijds oogt de natuur hier toch woest, alsof het macht heeft. Ik laat de gedachten op me inwerken. Eerder al deed ik dat in Normandië, en hoewel het moeilijk voor te stellen is hoe het echt was voor een soldaat, staan mijn haren weer recht overeind.

Roadtrippen: ultieme vrijheid

We vervolgen de weg naar het eerstvolgende dorp dat we tegenkomen. Het leuke aan roadtrippen: doen waar je zelf zin in hebt. Niet vastzitten aan bus- of treintijden, maar de tijd nemen voor wat je tegenkomt. We passeren het dorpje Escalles, wat ons verrast met zijn levendigheid. Hier zijn de toeristen die komen voor de twee kapen. Geef ze eens ongelijk. Vanaf deze prachtige plek loop je naar het strand en naar de kaap van Cap Blanc Nez.

Na een terrasje waar we een café au lait drinken en een éclair eten rijden we verder. Weer door glooiende landschappen, over prachtige weggetjes. De weg voert ons hier vlak langs zee, soms iets hoger waardoor we goed zicht hebben. Machtig. Het volgende dorp dat we binnenrijden is Wissant. Het dorp is amper wat, maar ook hier ben je zo op het strand naast de prachtige kapen. De dorpjes die volgen hebben allemaal zo hun charme, maar een ding hebben ze gemeen: ze zijn klein. Klein maar ontzettend fijn. Allemaal rijk aan cafeetjes en een typische zeelucht. Allemaal de moeite waard om even te stoppen en uit te stappen. Al is het maar om te aanschouwen hoe de Fransen hier met elkaar kletsen, samen komen in hun stamkroeg en het eenvoudige leven leven. Ook midden op de dag. Ook ’s ochtends. Hier kunnen we nog veel van leren. Genieten. Ik kom gauw terug, dat beloof ik mezelf.