Een weekendje Noord-Frankrijk: bonne idée

Frankrijk ver weg? Welnee! Tweeënhalf uur deed ik erover, van huis naar de prachtige Noord-Franse kust. Ideaal voor een weekendje vertier in Franse sferen!

Vlakbij Calais, de stad net over de grens in Frankrijk, liggen twee ruige kapen die ik al eens eerder bezocht. Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez, samen ook wel Les Deux Caps genoemd. Twee prachtige gevaartes die absoluut een bezoek waard zijn. We doorkruisen België via Antwerpen, Gent en vervolgens verder richting de kust. Landschappen veranderen wanneer we het einde van België naderen. Vlak land maakt plaats voor heuvels – en dat terwijl we pas twee uur in de auto zitten – en meteen al heb ik spijt dat ik mijn fiets niet heb meegezeuld. Fietsen is hier gaaf. Althans, voor wie een beklimming ziet zitten.

Bij Calais razen we verder. Van de Fransman waar ik de vorige keer logeerde leerde ik dat de stad weinig mooi is. Industrie en armoede. Wij laten ook deze keer Calais voor wat het is en kiezen onze eigen bestemming: het dorpje Wierre-Effroy, op een kwartiertje rijden van de fijne kustroute voorbij Calais. In Wierre-Effroy – een Frans gehuchtje met een kerkje en een cimetiere – is middenin het groen een aangenaam familieverblijf verscholen: La Ferme du Vert.

 

Een warm welkom op de Franse boerderij

 

Kronkelend en deels over onverhard pad rijden we plots tegen de accommodatie aan. Een oase van rust overvalt me wanneer ik de auto uitstap. Een prachtig wit gebouw, omgeven door groen, heet me welkom. Loungestoelen staan in een hoekje in de zon te shinen. Eenden lopen op me af, net als de huiskat en de hond des huizes. Zo tam als wat, allemaal. Een goedgehumeurde man loopt ons tegemoet en groet ons met een vrolijk ‘Bonjour!’. Het is Thomas, de eigenaar van dit fijne staaltje werk. Hij verwelkomt ons en vertelt. La Ferme du Vert is een familieverhaal. In 1980 besloot zijn vader zijn juridisch adviesbureau te verkopen om een beter leven te starten in een natuurrijke omgeving. Het stadsleven maakte ruimte voor het platteland vlakbij de zee van Wimereux. La Ferme du Vert werd geboren. Enkele jaren later runt Thomas zijn boel, met behulp van Antoine en Joachim, die als kaasmakers op de boerderij actief zijn.

Thomas vraagt ons of we hier al eerder zijn geweest. Dat het antwoord ja is, maakt hem niet uit. Graag deelt hij zijn tips van leuke dorpen in de buurt, langs de kustroute die hier zo mooi is. Ik laat hem vertellen en geniet van zijn enthousiasme. Hij duwt me drie reisgidsen in mijn hand en zegt dat ik vandaag nog een bezoek aan de kust moet brengen. Ik lach en volg zijn advies op.

Vanuit La Ferme du Vert rijden we in een kwartiertje naar Wimereux, een klein, maar gezellig stadje aan de kustroute. We eten wat, lopen langs zee terug naar de auto en besluiten de kustroute verder af te leggen. Daarbij passeren we tientallen frietkotten. Ik begrijp wel waarom dit Frans Vlaanderen wordt genoemd. Bier en friet zijn hier uitermate aanwezig. Ik hou er wel van.

Op aanraden van Thomas maken we stops in de lieflijke dorpen Audresselles en Escalles. En natuurlijk bij de twee kapen Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez, waar dit stukje Frankrijk zo beroemd om is. Niet onterecht trouwens. De kapen zijn prachtig, nog meer vanaf het strand dan van bovenaf. Want ja: je kunt de kapen op. Ook dat is een aanrader overigens. Het geeft ons weids uitzicht over de kuststrook en er worden leuke feitjes prijsgegeven. De hardste wind die hier woedde? 170 kilometer per uur, in 2007! Tevens worden we verrast door het uitzicht op Engeland. Niet dat we details zien, maar de kust van Dover zien we in contouren. Niet veel later zoemt mijn telefoon en komt er een sms’je binnen. ‘Welkom in Groot-Brittannië.’ Ik grinnik. Stiekem blijft het bizar dat Engeland en Frankrijk hier op zo’n korte afstand van elkaar verwijderd zijn.

Het aanzicht kan zomaar per dag verschillen. Van vredig blauwe luchten op dag 1, naar grauwe spannende luchten op dag 2:

Na ons bezoek aan Cap Blanc Nez besluiten we terug te keren naar de boerderij, onze thuisbasis dit weekend. Ietwat rozig, door de straffe wind die vandaag woedde. Een heerlijk gevoel. Eenmaal terug bij de accommodatie is onze kamer gereedgemaakt en worden we verrast door een schitterende ruimte die bijna als een huisje doet voelen. De slaapruimte verbindt de badkamer met een trapje omhoog. Alles is even mooi. Ik plof neer op de heerlijke boxspring en geniet. Deze plek in Noord-Frankrijk is zo dichtbij en toch ook zo anders dan ons eigen Nederland. Ik waan me écht in Frankrijk. In de simpele leefwereld van de Fransen op het platteland. In het ineens zoveel lekkerdere eten en drinken. In de ruigere natuur. Alles.

 

Franse charme, zo dicht bij huis

 

Het diner is al net zo goed als onze kamer. Een amuse van wortel met kaas van het huis streelt onze tongen. Geweldig smaakvol, terwijl het er zo simpel uitziet. Ik kies als voorgerecht een gazpacho met groente, gevolgd door een hoofdgerecht van kabeljauw en een kaasplank en crème brûlée na. We genieten. Deze plek heeft eigenlijk alles. Franse charme, rust, natuur, hartelijke mensen, een geweldige keuken en een fijne ligging aan de rand van prachtige natuur. Mag ik hier voor altijd blijven? Voldaan kruip ik die avond mijn bed in. En ik weet: een weekendje Noord-Frankrijk is gewoon een heel goed idee. Dat ga ik ongetwijfeld overdoen.

Met een warm bedankje voor Ferme du Vert en Logis Hotels.

 

A bientôt!